Araştırmalarıma göre saygı kelimesi dar anlamda, kabaca(!) ; büyüklere, yaşlılara, değeri yüksek olanlara, kutsal bilinen kimselere karşı duyulan, sevgi ve çekinmeyle karışık bağlılık duygusu.
Bence saygı hayatın her anında ve içimizde olmalı. Ama ne yazık ki insanlar körelmiş kalpleriyle gerçeği göremiyorlar. Her şey gibi saygıyı da yarım yamalak, geçiştirilmiş bir kahvaltı gibi ayaküstü yapıyorlar....
Saygıyı bir makama indirgemek haksızlık gibi geliyor bana
sonbaharda düşen yaprağa,
ilkbaharda açan çiçeğe,
yazın yetişen domatese saygın yoksa
yaşama bence!
saygıyı bir müdüre indirgemek haksızlık gibi geliyor bana;
sokakta dolaşan kediye,
havada uçan kuşa,
rızkını toprakta arayan karıncaya saygın yoksa
yaşama bence!
saygıyı bir sevgiliye indirgemek haksızlık gibi geliyor bana;
yerleri süpüren kişiye,
toplu taşımadaki engelli vatandaşa,
cami duvarında ki boyacı amcaya saygın yoksa
yaşama bence!
başta kendine,seni doğuran annene , seni doyuran babaya, kapı komşuna, eli bastonlu dedeye, gözü yaşlı şehit annesine saygın yoksa yaşama bence!
Cümlelerim ağır mı geldi? Bence az bile söyledim...Dediğim gibi hayatta her şeyi yarım yamalak yapıyoruz. Bir yerden başlamak lazım bence. ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder