Seni sen olduğun için seviyorum

   Neden birini hayatımıza kattığımızda farklı hissederiz? Neden illa onun için bir şeyler yapma ihtiyacı duyarız. Neden normal kalamıyoruz yani? İşte bence burda büyük bir yanlışın içerisindeyiz. Sevdiklerinizi kaybetmemek için kendimiz olmamız yetiyor bence. Biri için birileri için kendiniz olmaktan vazgeçmeyin. Neysek o olalım. İçimiz dışımız bir olsun. Kısıtlamayalım birşeyleri. Bırak o seni nerde nasılsan öyle sevsin. SENİ SEN  OLDUĞUN İÇİN SEVSİN. Güzelliğinle, çirkinliğinle,bir anda gelen yaşama sevincin bazen de sebebsiz yere surat asıyor oluşunla.Sevmiyor mu? O zaman bırak gitsin.
     
Bazen ben de kendimi bu yanlışın içinde buluyorum. Ah nasıl da kör oluyor insanın gözü...Bir anda irkiliveriyorum sonra. Hayır diyorum.Dur. Bu zararlı yoldan dön hemen.Neden yapıyorsun ki bunu? Seni sen olarak sevmeyen bir insan için mi? Sen onu sadece "o" olarak sevdiğin için mi? Çok adice, çok adaletsizce geliyor bu bana. Yapmayın. Yapacak olanlar da filizlenmekte olan o çiçeği öldürmeyin. Yazık etmeyin bişeylere.
   
  Hayat kısa kuşlar uçuyor demiş Cemal Süreya. Her anımız önemli.Zaman su gibi akıp giderken her şey yaşanmış bir hayatımız olmalı.
  Hayatınızı birileri için yok olmaya adamayın eğer birşeyleri değiştirmek istiyorsanız sadece kendiniz için yapın. Kendinizi sevin ve gülümseyin!